جدای از شانس و اقبال ، برخی رابطه ها در ستاره پروری سینمای ایران حرف اول را می زنند هر چیز می گویند هنرمند سفارشی و فاقد استعداد به مرور زمان خود به خود حذف می شوند اما پشتیبانی این روابط دوام آن ها را در پرده نقره ای بیشتر و بیشتر می کند تا جایی که پیش آمده برخی از بازیگران مطرح علاوه بر دستمزد های سنگین به طور مشروط و در قبال تامین خواسته خود بر سر صحنه حاضر می شوند با اینکه دنیای هنر هفتم بی کران و اشباع نشدنی است اما آنچه باعث نگرانی شده عدم وجود یک چهار چوب ق۵انونی در ورود هنر مندان برای سینما است.
حمید سلیمی در این زمین می گوید ورود برخی از بازیگران به واسطه حضور خانواده خود به سینما به نوعی بیانگر وجود شرایط نا برابر در این هنر است که به طوریکه برخی از آثار به ایفای نقش می پردازند و به این صورت نه تنها بر کیفیت کار تولیدی تاثیر می گذارند بلکه ضربه بزرگی نیز به صنعت سینما وارد می کنند.
وی معتقد است سازمان سینمایی و وزارت ارشاد وظیفه سنگینی در این مورد بر عهده دارد تا ضمن کنترل کیفیت کار بازیگران، زمینه ورود ی عادلانه برای مقام علاقه مندان را فراهم آورند اما جبار آذین دیگر منتقد سینما با اشاره به استعداد های بازیگری می گوید.
این موضوع را در سطح جهان نیز شاهد هستیم و برخی افراد نه به واسطه استعداد هنر بازیگری بلکه به واسطه روابط مختلف وارد سینما می شوند.
وی اضافه می کند؛ این افراد به دلیل نداشتن تحصیلات آکادمیک مرتبط به صورت کوتاه مدن در برخی از آثار حضور می یابند اما هیچ گاه حضور بلند مدت و موفق نداشته و نخواهند داشت آذین نیز معتقد است که باید با برنامه ریزی های دقیق مانع ورود افرادی شوند که تنها به جهت برخورداری از پول و پارتی وارد این حرفه شده و باعث تضعیف کیفیت سینمای ایران می شوند.
طهماسب صلح جو منتقد سینما ضمن تاثیر وجود روابط خانوادگی در ورود به عرصه سینما و تلویزیون می گوید: استعداد بازیگری در بسیاری از افراد ذاتی بوده این استعداد در بسیاری از مواقع از طریق پدر و مادر به فرزندان خود رسیده است البته ذات هنر خبر این نیست.
وی اضافه می کند: از نظر من ایرادی به این که فرزند هنرمندان ادامه دهنده راه پدر و مادر باشند وارد نیست اما معتقدم مراکز استعداد یابی تحت نظارت ارشاد باید در کشور بیشتر شوند تا امکان ورود همه افراد فراهم شود.
پس با این حال جنون شهرت و دستمزد بالای بازیگران سینما خیلی از جوانان کشور را به سمت هدفی رهنمون ساخته که در بیشتر مواقع جز سرابی بیش نیست به طوریکه فرصت ها و آرزوهای زیادی از جوانان در آموزشگاه ها و کلاس مختلف با وعده های واهی تباه می شوند.